بررسی تطبیقی کم‌خونی در دانش‌آموزان ابتدایی مبتلا به نارسایی توجه و عادی و ارتباط آن با اختلال‌های یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی تطبیقی کم­خونی در دانش­آموزان ابتدایی مبتلا به نارسایی توجه و عادی و ارتباط آن با اختلال­های یادگیری بود. روش پژوهش در قسمت اول توصیفی از نوع علی- مقایسه­ای و در قسمت دوم توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش­آموزان مقطع ابتدایی در سال تحصیلی 95-1394 در شهر تبریز بودند که تعداد 50 دانش­آموز مبتلا به اختلال نارسایی توجه شناسایی شده در یک مرکز مشاوره خصوصی تشخیص و درمان، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. همچنین 50 دانش­آموز عادی ابتدایی نیزکه فاقد مشکل نارسایی توجه بودند بر اساس وضعیت اجتماعی- اقتصادی، جنسیت، سن با گروه اول همتا شده بودند، به صورت دردسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع­آوری داده­ها از آزمون­ خواندن نما، آزمون ریاضی و ناتوانی املاء استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از روش آماری آزمون t، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام گرفت. نتایج دو گروه مستقل نشان داد که بین دانش­آموزان دارای نارسایی توجه و عادی در کم­خونی تفاوت معناداری وجود ندارد. با این حال نتایج پیرسون نشان داد که بین کم­خونی و اختلال­های یادگیری رابطه منفی و معناداری وجود دارد. به طوری که با کاهش هموگلوبین که منجر به کم­خونی می­شود، بر اختلال­های یادگیری افزوده می­شود. از سوی دیگر نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کم­خونی قادر به پیش­بینی اختلال­های یادگیری است. بنابراین با توجه به کم­خونی دانش­آموزان، می­توان میزان یادگیری دانش­آموزان را افزایش داد و اختلال­های یادگیری را برطرف نمود.